Babadag, polsko-litewska formacja post-folkowa działająca między Wilnem, Suwalszczyzną, a Warszawą, eksperymentuje z wątkami muzyki tradycyjnej, nadając im zaskakujące i współczesne formy i brzmienia. Powołana do życia w Warszawie przez wokalistkę i kompozytorkę Olę Bilińską, pierwotnie w składzie z Szymonem Tarkowskim, Hubertem Zemlerem i Maciejem Cieślakiem. Na debiutanckiej płycie „Babadag” znalazły się kompozycje Oli inspirowane przyrodą, polskim i amerykańskim folkiem, brzmieniami z Afryki i Karaibów oraz prozą Andrzejem Stasiuka (stąd nazwa zespołu). Po przeprowadzce na Suwalszczyznę, liderka zaprosiła do współpracy trzy siostry Kriščiūnaitė – wokalistki z Wilna – i trzech reprezentantów sceny warszawskiej – Sebastiana Witkowskiego, Igora Nikiforowa i Pawła Szpurę. W tym składzie zespół nagrał drugą płytę „Šulinys”, muzycznie opartą na tradycyjnych litewskich pieśniach i kanonach sutartines, tekstowo – na polskiej i litewskiej mitologii.

Na swojej trzeciej płycie „Bestiarijus” Babadag także sięga po tradycję. Tym razem utwory osnute są wokół melodii z Suwalszczyzny i Wileńszczyzny. W obu tych regionach, kultury polska i litewska współistnieją i przeplatają się od wieków. Podobnie przeplatają się w muzyce Babadag tradycyjne muzyczne formy – polskie monofoniczne ballady i litewskie polifoniczne kanony, oba nasze języki – tak odmiennie brzmiące, oraz dźwięki zarówno ludowych, akustycznych, jak i współczesnych, elektronicznych instrumentów. Finalnie każdy utwór na płycie to swoisty kolaż melodii z obu tradycji oraz motywów autorskich, we współczesnych kreatywnych aranżacjach i interpretacjach.
Tematem przewodnim nowych kompozycji są dwa kluczowe elementy ludzkiego życia, a zarazem dwie najbardziej pierwotne siły kierujące naszym życiem – miłość i śmierć. To miłość – do ukochanego, do rodziców, do dziecka – oraz lęk przed śmiercią, czy to realny czy metafizyczny, decydują o naszym losie, kierują nami, świadomie lub podświadomie, przy podejmowaniu najważniejszych decyzji, w obliczu niepokojów i lęków.

O tych dwóch ludzkich motywacjach artyści opowiadają z perspektywy zwierząt, naszych „braci mniejszych” – cichych, wiernych towarzyszy ludzkich zmagań na tym łez padole. Towarzyszą oni ludziom zarówno w wymiarze praktycznym, jak i symbolicznym: od wieków pomagają w gospodarstwie, dostarczają pożywienia, lecz są także bohaterami baśni i pieśni. Właśnie przez pryzmat tych już archetypicznych postaci polskiego i litewskiego folkloru snują swoją muzyczną eko-krytyczną opowieść o miłości i śmierci.

Skład zespołu:
Ola Bilińska – głos, syntezator OP-1, elektronika
Dominyka Kriščiūnaitė – głos, flet,
Lauksmina Kriščiūnaitė-Plikšnienė – głos, kankles
Raminta Kriščiūnaitė – głos, perkusjonalia
Sebastian Witkowski – gitara basowa, syntezatory analogowe, głos
Igor Nikiforow – gitara elektryczna, metalofon, głos
Paweł Szpura – perkusja, perkusjonalia

W 2012 roku Kapela ze Wsi Warszawa wyruszyła w daleką podróż na Wschód i Południe, do hiszpańskiej Galicji, Iranu oraz indyjskiego Radżastanu. Owocem tych spotkań był podwójny album – „Święto Słońca”. W wędrówce po bezdrożach pustyni Tar i meandrach starożytnej kultury Orientu, towarzyszyli Kapeli artyści z Dhoad Gypsies from Rajastan. Wśród nich bracia Amrat Hussain, Teepu i Sanjay Khan. Pochodzą z Jaipur w Radżastanie, od kilku lat występują jako Amrat Hussain Brother’s Trio. Są tercetem odwołującym się do starożytnych tradycji wedyjskich i poematów sufickich. Wszechstronnie wykształceni w dziedzinie muzyki klasycznej Subkontynentu. Pochodzą ze znamienitego rodu muzyków (gharany), od ponad siedmiu pokoleń kontynuując i rozwijając muzykę klasyczną północnych Indii oraz muzykę ludową Radżastanu. Występowali na największych festiwalach na świecie (Sziget Festival, Paléo Festival, Pori Jazz Festival). Razem z Kapelą ze Wsi Warszawa uświetnili finałowy koncert Music Into the Wild podczas finału Grin Festival 2022 w Szwajcarii.
W ich muzyce wyrafinowany i bogato ornamentowany wokal Sanjaya Khana spójnie wybrzmiewa z wirtuozerską grą na tabli Amrata Hussaina oraz porywającym harmonium Teepu Khana. Wykonują muzykę urzekającą i hipnotyczną, a jednocześnie komunikatywną, pełną energii, która przenosi słuchaczy w świat marzeń i emocji, wybrzmiewając echem dalekiej podróży, a zarazem czymś znanym i bliskim sercu.

Z Kapelą ze Wsi Warszawa tworzą ponaddźwiękowy mariaż, niezwykle spójny i fascynujący. W tej unikalnej kooperacji, do kompozycji Kapeli pochodzących z serca Polski, dodają orientalnych smaków. Razem reprezentują koalicję będącą esencją kultury indoeuropejskiej.